Madrugada, o porto adormeceu, amor, 
a lｕa abanea sobre as ondas 
piso espellos antes de que saia o sol 
na noite gardei a tｕa memoria. 
Perderei outra vez a vida 
cando rompa a luz nos cons, 
perderei o dｉa que aprendｉn a bicar 
palabras dos teus ollos sobre o mar, 
perderei o dｉa que aprendｉn a bicar 
palabras dos teus ollos sobre o mar. 
Veu o loito antes de vir o rumor, 
levouno a marea baixo a sombra. 
Barcos negros sulcan a mañａ sen voz, 
as redes baleiras, sen gaivotas. 
E dirａn, contarａn mentiras 
para ofrecerllas ao Patrｏn: 
quererａn pechar cunhas moedas, quizais, 
os teus ollos abertos sobre o mar, 
quererａn pechar cunhas moedas, quizais, 
os teus ollos abertos sobre o mar. 
Madrugada, o porto despertou, amor, 
o reloxo do bar quedou varado 
na costeira muda da desolaciｏn. 
Non imos esquecer, nin perdoalo. 
Volverei, volverei ａ vida 
cando