作曲 : Falkenbach, Vakyas

Branches as high as a vigilant eye could see,

Magic runes, once scratched into this tree.

An old man sat down at this mighty oak,

Every morning, day by day...

And he closed his eyes

While a gasp blew through its leaves...

And he began to speak...

Land er heilagt, er eg liggia sé

Ásum og álfum nær;

Enn í Þrúðheimi scal þórr vera,

Unz um riúfaz regin.

Ýdalir heita, þar er Ullr hefir

Sér um görva sali;

Álfheim Frey gáfu í árdaga

Tívar að tannfé.

Roots as deep as the very depths of heart,

Source for those who know what's still to come...

Man of wisdom and knowledge great,

With hair as white as snow...

The young amongst them in a circle sat

And listened to his voice.

...While he began to speak...

Land er heilagt, er eg liggia sé

Ásum og álfum nær;

Enn í Þrúðheimi skal þórr vera,

Unz um riúfaz regin.

Ýdalir heita, þar er Ullr hefir

Sér um görva sali;

Álfheim Frey gáfu í árdaga

Tívar að tannfé.

Land er heilagt, er eg liggia sé

Enn í Þrúðheimi scal þórr vera,

Unz um riúfaz regin.

Ýdalir heita, þar er Ullr hefir

Sér um görva sali;

Álfheim Frey gáfu í árdaga

Tívar að tannfé.